TY - JOUR ID - 57637 TI - بررسی حقوقی اثر نشوز زوجه در تحقق وکالت وی در ازدواج مجدد زوج JO - مطالعات راهبردی زنان JA - JWSS LA - fa SN - 2008-2827 AU - رحمانی, مهدی AU - ابهری, حمید AU - ایزدی فرد, علی اکبر AD - دانشگاه خوارزمی AD - دانشگاه مازندران AD - استاد دانشگاه مازندران Y1 - 2017 PY - 2017 VL - 19 IS - 76 SP - 81 EP - 107 KW - وحدت رویه KW - تمکین KW - ازدواج مجدد KW - وکالت در طلاق KW - عدم تمکین DO - 10.22095/jwss.2017.57637 N2 - زوجه می‌تواند ضمن عقد نکاح شرط کند، مرد با وجود او یا حتی پس از او همسر دیگری اختیار نکند و در صورت تخلف، زن وکیل در طلاق با حق توکیل به غیر خواهد بود و می‌تواند پس از اثبات تحقق شرط در دادگاه و صدور حکم نهایی خود را مطلقه کند. از همان آغاز، در دعاوی طلاق به درخواست زوجه که مستند آن شرط عدم زوجیت بود دادگاه‌ها و دکترین حقوق، درباره‌ی ضمانت اجرای این شرط و تفسیر آن اختلاف‌‌نظر داشتند. برخی از قضات چنانچه علت ازدواج مجدد، تخلف زوجه از رابطه‌ی زوجیت و نشوز او باشد و زوج با اثبات عدم تمکین زوجه حکم ازدواج مجدد دریافت کند، زوجه را مستحق استفاده از وکالت در طلاق نمی‌شناسند، اما اغلب دادگاه‌ها صرف ازدواج مجدد بدون رضایت زوجه را موجب تحقق شرط مزبور دانسته‌اند. این تشتت آراء سبب شد تا هیئت عمومی دیوان عالی کشور نظریه‌ی نخست را صادر نمود. از این رو، این پرسش مطرح می‌شود که آیا نظریه‌ی پذیرفته ‌شده با مبانی فقهی و حقوقی حاکم بر شرط، مطابقت دارد یا خیر؟ در این راستا اراده و قصد طرفین هنگام توافق بر شرط، با تفسیر دیوان موافق است یا خیر؟ رأی حاضر گر چه در نگاه سطحی قابل دفاع است، اما تأمل در مبانی رأی و متون فقهی بیانگر وجود اشکال اساسی در آن است. در این مقاله، این مهم به تفصیل بیان شده است. UR - https://www.jwss.ir/article_57637.html L1 - https://www.jwss.ir/article_57637_00580eaeab7d00d195d91bfb86639e77.pdf ER -