چکیده : در جریان درگیری‌های نظامی در دو دهه اخیر(210-1990)، به خصوص جنگ‌های داخلی، موارد متعددی از خشونت علیه غیرنظامیان به خصوص تجاوز جنسی توسط نیروهای درگیرگزارش شده و مشکلات اجتماعی ناشی از آن تا سال‌ها پس از خاتمه جنگ ادامه داشته است. نهادهای حقوق بشر از خشونت‌های جنسی بسیاری علیه زنان در افغانستان، بوسنی و هرزگوین، چاد، ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو و اوگاندا گزارش داده اند. زنان بنگلادشی در سال 1971 توسط ارتش پاکستان مورد تجاوز قرارگرفتند و سربازان امریکایی و ارتش ویتنام جنوبی به زنان ویتنامی تجاوز کردند. استفاده از حربه " تجاوز جنسی" به عنوان ابزار و اسلحه جنگی، در طول تاریخ سابقه داشته است، در جنگ جهانی دوم حدود یکصد هزار زن که از آنان به عنوان "زنان آرامش بخش" یاد می شد از لحاظ جنسی در خدمت سربازان ژاپنی قرار داشتند، اما آن‌چه در این نوشتار حایز اهمیت است، توجه وتمرکز نهادهای مرتبط با مفهوم امنیت در سطح بین‌الملل بویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد به مقوله خشونت جنسی به‌عنوان یکی از نمادهای مقوله امنیت بشری است که به‌واسطه حاکمیت نیم قرن گفتمان امنیت دولت محور و رئالیستی، مورد غفلت قرار گرفته بود. واژگان کلیدی: امنیت، خشونت جنسی، درگیری‌های مسلحانه، شورای امنیت، قطعنامه‌های 1325 و 1820
آقایی, سید داوود, مرادی, هدی. (1397). ساز و کارهای واکنشی شورای امنیت به تجاوز جنسی در روند درگیری‌های مسلحانه (با تأکید بر قطعنامه‌های 1325 و 1820 شورای امنیت). مطالعات راهبردی زنان, 21(82(زمستان 1397)), 117-133. doi: 10.22095/JWSS.2019.92505
MLA
سید داوود آقایی; هدی مرادی. "ساز و کارهای واکنشی شورای امنیت به تجاوز جنسی در روند درگیری‌های مسلحانه (با تأکید بر قطعنامه‌های 1325 و 1820 شورای امنیت)". مطالعات راهبردی زنان, 21, 82(زمستان 1397), 1397, 117-133. doi: 10.22095/JWSS.2019.92505
HARVARD
آقایی, سید داوود, مرادی, هدی. (1397). 'ساز و کارهای واکنشی شورای امنیت به تجاوز جنسی در روند درگیری‌های مسلحانه (با تأکید بر قطعنامه‌های 1325 و 1820 شورای امنیت)', مطالعات راهبردی زنان, 21(82(زمستان 1397)), pp. 117-133. doi: 10.22095/JWSS.2019.92505
VANCOUVER
آقایی, سید داوود, مرادی, هدی. ساز و کارهای واکنشی شورای امنیت به تجاوز جنسی در روند درگیری‌های مسلحانه (با تأکید بر قطعنامه‌های 1325 و 1820 شورای امنیت). مطالعات راهبردی زنان, 1397; 21(82(زمستان 1397)): 117-133. doi: 10.22095/JWSS.2019.92505
)